Moją ulubioną rzeczą jest granie w gry jednoosobowe, zaraz po grach kooperacyjnych.

Naprawdę uważam, że wszystkie dzieci powinny mieć możliwość samodzielnego angażowania się w gry.

Zapewnia poziom skupienia, który nie jest zakłócany przez rozmowy w grze lub zakłócenia.

Daje im czas na ustalenie własnego tempa. Ktokolwiek gra w tę grę, gra dla własnych celów. To satysfakcja, gdy coś osiągasz, bo sam w to włożyłeś wysiłek. Z dynamicznego punktu widzenia rodziny wspaniale, gdy wszystkie dzieci mają trochę czasu dla siebie, bez rodzeństwa (czy rodziców), na relaks. Dla rodziców wspaniale jest wysłać dzieci na drugi koniec domu z własną grą i mieć trochę spokoju, aby napić się wina lub porozmawiać przez telefon.

Większość gier dla jednego gracza świetnie nadaje się do nauki sekwencjonowania, strategii i logiki. Są to umiejętności niezbędne w życiu codziennym.